Wadim Jurkiewicz ur. 1911 r. - zm. 1962 r. Lekarz |
Urodził się 08.08.1911 w Łohiszynie (pow. piński), syn Aleksandra i Teodozji (z domu Tomaszewska). W 1933-1939 - studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. 1941-1946 - przebywa we Lwowie i pracuje jako lekarz. W 1946 przybywa do Krakowa, w 1947 do Oleśnicy. Od 1952 r. należał do Związku Polskich Artystów Fotografików [3]. W roku 1957 rozpoczął [1] działalność fotograficzną wraz z Bożeną Michalik i Zbigniewem Staniewskim w ramach twórczych poszukiwań wrocławskiej grupy "Podwórko". Założeniem programowym grupy było szukanie nowych środków wyrazu w fotografii przy zachowaniu odrębności indywidualnej autorów. Pierwsza wystawa "Podwórka" z udziałem Wadima Jurkiewicza miała miejsce we wrocławskim pawilonie ZPAP w roku 1958. Pokazano ją również w Warszawie w Starej Galerii. Od tamtej pory Wadim Jurkiewicz prezentował swoje prace na dwudziestu ośmiu wystawach w siedemnastu krajach, między innymi w Anglii, Brazylii, Indiach, Meksyku, Stanach Zjednoczonych i byłym Związku Radzieckim. W 1959 r. otrzymał za swe osiągnięcia artystyczne nagrodę pieniężną Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1962 r. na dziesięciolecie swej pracy artystycznej wystawił 56 zdjęć w salach wrocławskiego Muzeum Narodowego. Uprawiał fotografię kreacyjną i krajobrazową . Wiele jego zdjęć posiada w swych zbiorach wrocławskie Muzeum Narodowe. W 1997 r. z okazji 50-lecia istnienia Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego i Związku Polskich Artystów Fotografików ukazał się album Fotografia we Wrocławiu 1945-1997. Znajdziemy tam notę biograficzną Wadima Jurkiewicza i reprodukcję zdjęcia pt. "Organy". (Obok skan zdjęcia - z [1]). Pracował aparatami Praktisix i Praktina FX ze sporą ilością optyki wymiennej. |
|
Organy z [1] |
Wystawy prac Wadima Jurkiewicza
Wystawa w Oleśnicy
Retrospektywna wystawa prac Wadima Jurkiewicza z okazji 90 rocznicy urodzin mistrza. Wernisaż - 15 czerwca 2001 roku w Galerii PiMBP przy pl. Zwycięstwa. Autor Danuta Obrębską-Kubik. Pamiątki po wystawie Zaproszenie na wystawę oraz Folder z wystawy (strona tytułowa)
Wrocław -
Wystawa monograficzna Wadima Jurkiewicza z okazji setnej rocznicy urodzin
Wernisaż wystawy odbył się 5 sierpnia 2011 r. o godz. 17.00 w Dolnośląskim Centrum Fotografii "Domek Romański". Organizator wystawy i wydawca albumu - Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu dyr. P. Borkowski. Kurator wystawy Jan Bortkiewicz - kierownik artystyczny Dolnośląskiego Centrum Fotografii. Przedstawiono kilkadziesiąt czarno-białych fotografii tego artysty, przede wszystkim pochodzących z lat 50. i 60. Wystawa będzie trwała do 1 października 2011 r. Wystawa mogła się odbyć dzięki fotografiom zachowanym przez Panią Zofię Menzel - córce Wadima Jurkiewicza.
Pani Zofia Menzel Fot. Krzysztof Orłowski |
Dwa obrazki z wystawy. Fot. Krzysztof Orłowski |
Ekspozycji towarzyszy album [3], dokumentujący dokonania artystyczne fotografa (cena 20 zł). Oraganizatorzy dziękują w nim także oleśniczanom - Pani Danucie Obrębskiej - Kubik i Panu Waldemarowi Zielińskiemu. Partnerami byli MOKiS i Urząd Miasta Oleśnicy.
Pani Zofia Menzel wyraziła zgodę na przedstawienie na tej stronie fotografii Wadima Jurkiewicza, dotyczących Oleśnicy. Niektóre z nich także umieszczono w albumie. Kliknij, aby powiększyć.
Furmanka na tle miasta |
Widok miasta |
W zamku oleśnickim |
Ul. 11 listopada zimą |
Przedbramie zamku |
Aleja w byłym parku miejskim |
Wspomnienia Waldemara Zielińskiego o Wadimie Jurkiewiczu [3], za zgodą autora. Obaj Panowie - oleśniczanie - członkowie Związku Polskich Artystów Fotografików.
Wadim Jurkiewicz
Kim był? Kim jest?
Dla mnie.
Gdy zająłem się fotografią w latach siedemdziesiątych XX wieku, Wadim już nie żył.
Ale pozostały okruchy pamięci...
Epizod 1.
Na pytanie, kto to był, moja mama odpowiadała: "lekarz i fotograf".
Na kolejne pytanie, czy fotograf rzemieślnik, odpowiadała: "nie, fotograf artysta".
Dzisiaj chciałoby się o nim powiedzieć: najlepszy lekarz wśród fotografów i najlepszy fotograf wśród lekarzy.
Epizod 2.
Moja dziewczyna w 1979 roku pracowała w Kolejowym Domu Kultury w Oleśnicy. Dostała wczasy w Piecniku. Była tam między innymi "mamuśka Jurkiewiczowa", wtedy około sześćdziesięcioletnia wdowa po Wadimie (zna ją kilka pokoleń oleśniczan; uczyła ich tańczyć, a co najważniejsze, jak to się dzisiaj mówi, wizualizowała bajki). Pewnego dnia obie panie poszły razem się opalać. Dziewczyna usłyszała: "Lucynka, opalamy się w toplesie". I tak się stało.
Z dzisiejszej perspektywy to drobiazg, ale jakimś dziwnym trafem - zapamiętany.
Epizod 3.
W 1979 roku miałem włosy do ramion i pewnego razu stałem na drabinie w tym samym domu kultury, pomagając montować dekoracje. Podeszła bardzo blisko "mamuśka Jurkiewiczowa" i powiedziała do mnie: "Lucynka". Podeszła na odległość kilku centymetrów i poprawiła się: "a, to nie Lucynka".
Słabo widziała, miała charakterystyczne okulary, przypominające denka od butelek.
Epizod 4.
Słyszałem, że Jurkiewiczowie byli ze znajomymi w Zakopanem; Wadim fotografował Tatry. Panie chodziły po Krupówkach. Znajoma zapytała w pewnym momencie mamuśkę Jurkiewiczową: "Może Wadim by nam zrobił jakieś zdjęcie pamiątkowe?" W odpowiedzi usłyszała: "No coś ty, Wadim takich zdjęć nie robi, robi tylko artystyczne...No, chyba żeby nikt nie widział, gdzieś w bocznej uliczce".
Myślę, że można to opowiadać już jako anegdotę.
Epizod 5.
W tym samym 1979 roku robiono porządki w Kolejowym Domu Kultury, mnóstwo rzeczy poszło wtedy na śmietnik, także prace fotograficzne Wadima.
Mam "kilka" wadimów ze śmietnika.
Epizod 6.
W latach 1985-1989 studiowałem w Wyższym Studium Fotografii w Warszawie, miałem też zajęcia z Urszulą Czartoryską. Nie odpytywała na koniec semestru, lecz zazwyczaj kazała opracować jakiś temat. "Pan jest z Wrocławia, to proszę przygotować coś o grupie
Czartoryska zaskoczona nieznanymi pracami Jurkiewicza i Staniewskiego.
Epizod 7.
"Napisałbyś stronę o Wadimie, kim on jest dla ciebie dzisiaj?" - to prośba Janka Bortkiewicza, przygotowującego dużą wystawę retrospektywną z okazji stulecia urodzin Wadima Jurkiewicza.
Wadim Jurkiewicz - jedyny członek Związku Polskich Artystów Fotografików w Oleśnicy. Po prawie czterdziestu latach i mnie przyjęto do Związku. Chyba jako drugiego z Oleśnicy. Szkoda, że zapomina się o grupie "Podwórko". Ale nie do końca - ktoś pamięta. Była już retrospektywa Michalikowej, teraz Jurkiewicza, wkrótce pewnie czas na Staniewskiego.
Nostalgia.
Waldemar Zieliński, 2011
Anegdota przekazana przez D. Obrębską - Kubik.
Pani Włodzimiera, jako pracownik Domu Kultury ZNTK była nakłaniana do wstąpienia w szeregi partii. Przy czym, pamiętam, że nie mówiła o tym w kategorii
wywierania nacisku. Któregoś razu, wzięła do domu statut PZPR, żeby przeczytać go na odczepnego i znależć argumenty na "nie". Wieczorem czytała statut w
łóżku. Pan Wadim, przekonany o tym, że żona modli się z książeczki - jak to miała w zwyczaju, trochę zdziwiony przedłużającą się modlitwą, zapytał "Dziuniu, długo się jeszcze będziesz modlić,
bo chciałbym już zgasić światło i zasnąć?"
Literatura
Od autora • Lokacja miasta • Oleśnica piastowska • Oleśnica Podiebradów • Oleśnica Wirtembergów
Oleśnica za Welfów • Oleśnica po 1885 r. • Zamek oleśnicki • Kościół zamkowy • Pomniki • Inne zabytki
Fortyfikacje • Herb Oleśnicy • Herby księstw • Drukarnie • Numizmaty • Książęce krypty
Kary - pręgierz i szubienica • Wojsko w Oleśnicy • Walki w 1945 roku • Renowacje zabytków
Biografie znanych osób • Zasłużeni dla Oleśnicy • Artyści oleśniccy • Autorzy • Rysowali Oleśnicę
Fotograficy • Wspomnienia osadników • Mapy • Co pod ziemią? • Landsmannschaft Oels
Wydawnictwa oleśnickie • Recenzje • Bibliografia • Linki • Zauważyli nas • Interpelacje radnych
Alte Postkarten - widokówki • Fotografie miasta • Rysunki • Odeszli
CIEKAWOSTKI • ZWIEDZANIE MIASTA Z LAPTOPEM, TABLETEM ....
NOWOŚCI