Kathe Niehr nauczycielka gry na fortepianie przy Wyższej Szkole dla Dziewcząt w Oleśnicy (1893-1908)

Marek Nienałtowski
Käthe Niehr - właścicielka szkoły gry na fortepianie w Oleśnicy (1893-1908)
19.04.2020

W 2004 r. pojawiła się znakomita praca magisterska Agnieszki Drożdżewskiej [2]. Miała być wydana przez MOKiS, ale z nieznanych powodów do tego nie doszło. Pani Drożdżewska przekazała mi skan pracy i przez wiele lat korzystałem z niej przy opisie zdarzeń muzycznych związanych z książętami oleśnickimi. Dopiero zmiana burmistrza i powstanie Biblioteki i Forum Kultury umożliwiło wydanie jej w 2017 r. Wówczas też przez 3 lata istnienia BiFK wydano 10 innych znaczących książek dla kultury i historii Oleśnicy.

Podczas analizowania informacji lub ilustracji związanych z muzyką w latach XVII-XIX w., szczególnie w okresie XIX i pierwszej połowy XX w. najczęściej sięgam do tej książki [1], bo wiem, że w niej znajdę przydatną informację wyjaśniającą. Niżej widać fotografię pokazującą muzyczny zespół dziecięcy, może w pierwszych miesiącach kształcenia muzycznego.

Dziecięcy zespół prowadzony przez Käthe Niehr podczas chyba pierwszego występu w 1894 r. Źródło Ebay.de

Z tylnej strony zdjęcia napisano: Symfonia Dziecięca - pierwsze wieczorne przedstawienia dzieci ze szkoły pianistycznej Käthe Niehr (dziękuję Klausowi Liwowsky za konsultacje językowe).

	Käthe Niehr (z lewej, trzyma batutę, lewą rękę opiera na drewnianym pulpicie pod nuty) - panistka, ukończyła konserwatorium w Berlinie w klasie fortepianu profesora Franza Kullaka (tekst tu i dalej pochodzi od A. Drożdżewskiej [2] s.178-179), miała więc wyższe wykształcenie muzyczne, ale nie była koncertującą pianistką. Praktykę nauczycielską zdobyła w Oleśnicy w szkole pianistycznej Clary Flasch. Tę szkołę wykupiła 1 października 1893 r. i przeniosła do budynku przy obecnej ul. J. Kilińskiego 14 (fot. z lewej niżej) noszącej jeszcze wówczas nazwę Wyższej Szkoły Córek, a po 1900 r. Wyższej Szkoły dla Dziewcząt.
	Ogłoszenie Käthe Niehr z gazety Lokomotivwe an der Oder z kwietnia 1897 r. o rozpoczęciu kolejnego naboru na lekcje muzyki od 1 maja. Wcześniejsze ogłoszenie pochodziło z 14 kwietnia 1896 r.
	Wieczorami w tej szkole odbywały się lekcje gry na pianinie. Musiało w niej być przynajmniej 3 pianina i tyleż sal. Na tej samej ulicy istniała inna szkoła pianistyczna i dlatego K. Niehr musiała się promować, aby uzyskać nowych uczniów. Temu służyły ogłoszenia prasowe i koncerty odbywające się w murach szkoły. Pierwszy koncert pianistyczny [1] miał miejsce 4 marca 1898 r. W programie koncertu znalazło się 20 utworów solowych na cztery ręce, a nawet wykonywanych przez czterech młodych pianistów na dwóch fortepianach jednocześnie. Kolejny koncert uczniów odbył się w 1900 r. W styczniu 1908 r. szkoła K. Niehr przeszła na własność innej pianistki. Nie wiadomo jaki był dalszy los wspomnianej nauczycielki gry na pianinie - może wyjechała do innego większego miasta i tam założyła kolejną szkołę. Może na ten krótki tekst natknie się ktoś, mający wiedzę o dalszych dziejach K. Niehr.
Wyższa Szkoła Córek Literatura Drożdżewska A., Kultura muzyczna Oleśnicy w XIX i pierwszej połowie XX w., Katowice 2017 Drożdżewska A., Życie muzyczne w Oleśnicy w XIX w., Praca magisterska. Wrocław 2004

Käthe Niehr (z lewej, trzyma batutę, lewą rękę opiera na drewnianym pulpicie pod nuty) - panistka, ukończyła konserwatorium w Berlinie w klasie fortepianu profesora Franza Kullaka (tekst tu i dalej pochodzi od A. Drożdżewskiej [2] s.178-179), miała więc wyższe wykształcenie muzyczne, ale nie była koncertującą pianistką. Praktykę nauczycielską zdobyła w Oleśnicy w szkole pianistycznej Clary Flasch. Tę szkołę wykupiła 1 października 1893 r. i przeniosła do budynku przy obecnej ul. J. Kilińskiego 14 (fot. z lewej niżej) noszącej jeszcze wówczas nazwę Wyższej Szkoły Córek, a po 1900 r. Wyższej Szkoły dla Dziewcząt.

Ogłoszenie Käthe Niehr z gazety Lokomotivwe an der Oder z kwietnia 1897 r. o rozpoczęciu kolejnego
naboru na lekcje muzyki od 1 maja. Wcześniejsze ogłoszenie pochodziło z 14 kwietnia 1896 r.

Wieczorami w tej szkole odbywały się lekcje gry na pianinie. Musiało w niej być przynajmniej 3 pianina i tyleż sal. Na tej samej ulicy istniała inna szkoła pianistyczna i dlatego K. Niehr musiała się promować, aby uzyskać nowych uczniów. Temu służyły ogłoszenia prasowe i koncerty odbywające się w murach szkoły. Pierwszy koncert pianistyczny [1] miał miejsce 4 marca 1898 r. W programie koncertu znalazło się 20 utworów solowych na cztery ręce, a nawet wykonywanych przez czterech młodych pianistów na dwóch fortepianach jednocześnie. Kolejny koncert uczniów odbył się w 1900 r. W styczniu 1908 r. szkoła K. Niehr przeszła na własność innej pianistki. Nie wiadomo jaki był dalszy los wspomnianej nauczycielki gry na pianinie - może wyjechała do innego większego miasta i tam założyła kolejną szkołę. Może na ten krótki tekst natknie się ktoś, mający wiedzę o dalszych dziejach K. Niehr.

Wyższa Szkoła Córek

Literatura

Drożdżewska A., Kultura muzyczna Oleśnicy w XIX i pierwszej połowie XX w., Katowice 2017
Drożdżewska A., Życie muzyczne w Oleśnicy w XIX w., Praca magisterska. Wrocław 2004