Thalheimowie zamieszkali w Oleśnicy już w połowie XVIII w. Pełnili ważne funkcje na dworze księcia Erdmanna z rodu Wirtembergów, a po jego śmierci na dworze Fryderyka Augusta i może później Wilhelma z rodu Brunszwików.

Byli prawnikami i lekarzami. Wymieniani ok. 1800 r. jako oleśniccy prenumeratorzy publikacji wydawanych we wrocławskiej drukarni Baumanna.

Erdmann Moritz był znany jako jeden z 9. założycieli w 1824 r. loży masońskiej w Oleśnicy, a w 1846 r. wymieniony jako jej najstarszy członek.

Mieszkali przy Herrenstrasse 8, czyli przy ulicy Pańskiej (ob. Sejmowej), bowiem przy niej mieszkali Panowie - urzędnicy na dworze książęcym. Już w końcu XIX wieku ich ranga uległa obniżeniu.

W 1921 r. Thalheimowie jeszcze mieszkali pod starym adresem. Już 1933 r. dom znajdował się w rękach spadkobierców.

Jednak wymieniony w ogłoszeniu Georg - w 1921 r. mieszkał pod innym adresem - "w okręgu zamkowym"[2]. Okręg zamkowy w tym czasie miał szersze pojęcie, bo mógł obejmować zamek, budynki obok i również jakiś folwark podległy zarządcy zamku.

Natomiast w 1928 r. Georg już podaje adres Schloss Oels, Seitenhaus. Czyli zamek oleśnicki - oficyna boczna. Ten adres już jest dokładny
i wskazuje na oficynę, pokazaną na powyższym zdjęciu. Jednocześnie
w 1928 r. wynajmuje pomieszczenie w swoim byłym domu na biuro, bo jest przysięgłym geodetą i inżynierem (nie znalazłem dobrego tłumaczenia kultur - Ingenieur).

Przed 1935 r. wyprowadził się z tej oficyny i zamieszkał ok. 120 m dalej - na podzamczu w byłym domu królewskiego leśniczego. Tam miał zapewne lepsze warunki do pracy. Mimo tego dalej nie miał numerowanego adresu, bowiem należało adresować list "Leśniczówka w parku Bażanciarnia".