Kompleks wypoczynkowy
Autor tekstu: Przemysław Łuczak

Na początku dwudziestego wieku Oleśnica była bardzo dynamicznie rozwijającym się miastem. W latach 1914-1930 nastąpił 45% wzrost liczby mieszkańców miasta (z 11 do 16 tys.). Wymusiło to na władzach miejskich wybudowanie ogólnodostępnego kompleksu wypoczynkowo-rekreacyjnego. Już w 1922 roku rozpoczęła się budowa takiego ośrodka na północy miasta, w miejscu m.in. dotychczasowych rozlewisk widocznych na poniższym zdjęciu.

Fragment widokówki. Źródło A. F.

Podstawowymi zaletami ośrodka miała być niewielka odległość od centrum miasta, oraz kompleksowe zaspokojenie potrzeb wszystkich mieszkańców w jednym miejscu. Oddany w 1927 roku do użytku ośrodek wypoczynkowy składał się z trzech podstawowych obiektów: parku miejskiego, stadionu i kąpieliska.

powiększenie

Budowa stadionu całkowicie odpowiadała wymaganiom współczesnych czasów. Główną jego część stanowiło istniejące do dziś boisko trawiaste (1) do ćwiczeń gimnastycznych, piłki nożnej i hokeja na trawie oraz położone nieco na zachód, za skarpą, boiska do piłki ręcznej i nożnej (2). W miejscu obecnych trybun odkrytych znajdowały się trzy korty tenisowe (3). W południowej części stadionu pozostała zewnętrznie niezmieniona do dzisiaj przebieralnia (4) z natryskami, ponad którymi są trybuny z zadaszonymi miejscami siedzącymi (zdjęcia poniżej).

W bezpośredniej styczności ze stadionem wybudowano staw gondolowy (kajakowy) o powierzchni 20 mórg (ok. 11 ha). Aby umożliwić dojście do stawów od strony promenady zbudowano kilka mostów (5) przez zasilający staw potok (Kupferhammerbach).

Na wschodnim brzegu stawu znajdował się malowniczo położony budynek obsługi i przystań (Teichhaus) z kawiarnią, otwartym tarasem widokowym i pokojami gościnnymi. Na wyższych piętrach znajdowały się cztery mieszkania.

W miejscu w którym niegdyś znajdował się ten budynek (rozebrany w latach pięćdziesiątych) obecnie istnieje scena amfiteatru. W pobliżu budynku po roku 1930 wzniesiono pomnik (7), który został rozebrany po wojnie. W latach 60 (70?) powstał tzw. mały staw w miejscu pobliskiej podmokłej łąki (8). Usunięto także groblę dzielącą "duży" staw. Jej pozostałością są jedynie dwa cyple, po obu stronach brzegu. Do początku lat dziewięćdziesiątych funkcjonowała tam wypożyczalnia sprzętu wodnego.

W ramach budowy kompleksu wypoczynkowego powstało też kąpielisko o powierzchni 8 mórg (4,5 ha). Sam basen (9) miał długość 100 m i szerokość 35 m i mieścił 3600 m3 wody. Zbiornik podzielony był na dwie 50-metrowe części - dla pływających i dla niepływających. Na szczególną uwagę zasługiwało urządzenie do spiętrzania wody (10) znajdujące się w wystającym ponad lustro wody betonowym kielichu w centralnej części basenu. Aby umożliwić organizowanie zawodów pływackich basen wyposażono w 10 stanowisk startowych. Nabrzeże stanowił 110 metrowy pas delikatnego piasku o szerokości 25 m.

Nieopodal basenu istniał brodzik (11) dla dzieci. W budynku gospodarczym w kształcie podkowy znajdowały się przebieralnie z natryskami oraz łaźnia parowa. Obecnie istniejąca pływalnia ma znacznie mniejszą powierzchnię lustra wody i nie jest wyposażona w żadne dodatkowe atrakcje.

Do obiektów sportowych przylega teren Parku Miejskiego (nazwa oficjalna używana także po wojnie, obecnie zapomniana), obejmujący powierzchnię 120 mórg (70 ha). Urozmaicony licznymi ciekami wodnymi z mostami (12) , drzewami i krzewami, a także polanami stanowił wymarzone miejsce zarówno dla spacerowiczów, jak i miłośników pikników. Obecnie na jego części znajdują się ogródki działkowe, pozostała część jest bardzo zaniedbana. Na terenie parku znajduje się zakład wodociągowy (13). Aby zapewnić niezakłócony rozwój ptactwa w parku wydzielono za pomocą rowu z wodą i gęstych zarośli wyspę ochrony ptaków (Vogelschutzinsel) (14) o powierzchni 0,5 morgi (0,3 ha). Do uprawiania sportów zimowych w parku wybudowano tor saneczkowy (15) z drewnianą wieżą. Obecnie nie istnieje. Miłośnicy dłuższych spacerów mogli udać się wzdłuż jednego z potoków do oddalonego o około pół godziny drogi podmiejskiego lasu (16) o powierzchni 300 mórg (170 ha), przeznaczonego także do celów wypoczynkowych.

W pobliżu kompleksu zaplanowano budowę osiedla willowego (17), jednak nigdy nie doczekała się ona realizacji. Teren przeznaczony na ten cel, po II WŚ należał do wojska, obecnie na części powstało boisko do piłki nożnej, reszta zaś pozostaje niezagospodarowana.

Literatura:
Das Buch der Stadt Oels in Schlesien / hrsg. vom Magistrat der Stadt Oels in Schlesien anläßlich des 675jährigen Stadtjubiläums. Bearb. vom Schlitzberger. Berlin. 1930

Od autora • Lokacja miasta • Oleśnica piastowska • Oleśnica Podiebradów • Oleśnica Wirtembergów
Oleśnica za Welfów • Oleśnica po 1885 r. • Zamek oleśnicki • Kosciół zamkowy • Pomniki • Inne zabytki
Fortyfikacje • Herb Oleśnicy • Herby księstw • Drukarnie • Numizmaty • Książęce krypty
Kary - pręgierz i szubienica • Wojsko w Oleśnicy • Walki w 1945 roku • Renowacje zabytków
Biografie znanych osób • Zasłużeni dla Oleśnicy • Artyści oleśniccy • Autorzy • Rysowali Oleśnicę
Fotograficy • Wspomnienia osadników • Mapy • Co pod ziemią? • Landsmannschaft Oels
Wydawnictwa oleśnickie • Recenzje • Bibliografia • Linki • Zauwazyli nas • Interpelacje radnych
Alte Postkarten - widokówki • Fotografie miasta • Rysunki • Odeszli
CIEKAWOSTKI • ZWIEDZANIE MIASTA Z LAPTOPEM, TABLETEM ....
NOWOŚCI