Czy po 1911 r. oleśnickie Bractwo Kurkowe nie miało pucharu? Odpowiedź na to pytanie zna dr Piotr Oszczanowski, któremu Oleśnica, jej historia - szczególnie zabytków sztuki, stała się bliska i z przyjemnością dzieli się z nami swoją wiedzą. Według dr P. Oszczanowskiego:

• Stary puchar został przed śmiercią przekazany przez Juliusa Schottländera (1835–1911), do zbiorów Śląskiego Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności we Wrocławiu [Schlesisches Museum für Kunstgewerbe und Altertümer]. Czyli puchar musiał wejść w posiadanie J. Schottländera, który na przełomie XIX i XX wieku był najbogatszym mieszkańcem Wrocławia i właścicielem wielu dóbr ziemskich (Wysoka, Suchy Dwór, Bledzów, Stary Śleszów, Biestrzyków, Karwiany, Kowale, Borek, Klecina i Ołtaszyn; był także właścicielem wód mineralnych w Karlovych Varach (Karlsbad).
• Zastąpił go nowy srebrny puchar w stylu art deco (zdjęcie z lewej), który wykonał wrocławski złotnik Tillmann Schmitz według projektu Siegfrieda Haertla. Ufundowany został dla oleśnickiego bractwa ze środków „Kaiser Friedrich-Stiftungsfonds” i przekazany w 1912 roku. Co ciekawe, w zwieńczeniu tego pucharu pojawia się identyczny kur, jak w jego gotycko-manierystycznym poprzedniku z 1622 roku.